Συμπεράσματα Συνεδρίου 2015

Συμπεράσματα Συνεδρίου

1. Καθώς η κοινή γονική μέριμνα έχει αναγνωριστεί από την ερευνητική κοινότητα, καθώς και από νομικούς και επαγγελματίες της ψυχικής υγείας, ως μια βιώσιμη διευθέτηση γονικής μέριμνας μετά τον χωρισμό που είναι βέλτιστη για την ανάπτυξη και την ευημερία του παιδιού, υπάρχει συναίνεση ότι τόσο η νομική όσο και η Η ψυχοκοινωνική εφαρμογή της από κοινού γονικής μέριμνας ως τεκμήριο θα πρέπει να προχωρήσει χωρίς καθυστέρηση, με την πλήρη έγκριση και υποστήριξη των επαγγελματικών φορέων και ενώσεων.

2. Καθώς η κοινή γονική μέριμνα περιλαμβάνει τόσο την κοινή γονική εξουσία (λήψη αποφάσεων) όσο και τη γονική ευθύνη για την καθημερινή ανατροφή και ευημερία των παιδιών, μεταξύ πατέρων και μητέρων, σύμφωνα με την ηλικία και το στάδιο ανάπτυξης των παιδιών, υπάρχει συναίνεση ότι η νομική εφαρμογή της κοινής γονικής μέριμνας, συμπεριλαμβανομένης τόσο της ανάληψης κοινών ευθυνών όσο και του τεκμηρίου των κοινών δικαιωμάτων όσον αφορά την ανατροφή των παιδιών από πατέρες και μητέρες που ζουν μαζί ή χωριστά, να κατοχυρωθεί με νόμο.

3. Καθώς η από κοινού γονική μέριμνα αναγνωρίζεται ως το πιο αποτελεσματικό μέσο τόσο για τη μείωση των έντονων γονεϊκών συγκρούσεων όσο και για την πρόληψη της πρώτης οικογενειακής βίας, υπάρχει συναίνεση ότι η νομική και ψυχοκοινωνική εφαρμογή της κοινής ανατροφής ως τεκμήριο πρέπει να προχωρήσει με στόχο τη μείωση της γονικής βίας. σύγκρουση μετά τον χωρισμό. Υπάρχει περαιτέρω συναίνεση ότι η νομική και ψυχοκοινωνική εφαρμογή της κοινής γονικής μέριμνας ως τεκμήριο πρέπει να ενθαρρύνεται ιδιαίτερα για οικογένειες υψηλής σύγκρουσης, με την πλήρη έγκριση και υποστήριξη επαγγελματικών φορέων και ενώσεων.

4. Υπάρχει συναίνεση ότι τα παραπάνω ισχύουν για την πλειοψηφία των παιδιών και των οικογενειών, αλλά όχι για καταστάσεις τεκμηριωμένης οικογενειακής βίας και παιδικής κακοποίησης. Σε τέτοιες περιπτώσεις, θα πρέπει να ισχύει ένα μαχητό τεκμήριο κατά της κοινής γονικής μέριμνας. Υπάρχει συναίνεση ότι η προτεραιότητα για περαιτέρω έρευνα σχετικά με την από κοινού ανατροφή των παιδιών πρέπει να επικεντρωθεί στη διασταύρωση της επιμέλειας των παιδιών και της οικογενειακής βίας, συμπεριλαμβανομένης της παιδικής κακοποίησης σε όλες τις μορφές της. Υπάρχει περαιτέρω συναίνεση ότι προτεραιότητα τόσο για την επιστημονική όσο και για τη νομική κοινότητα και την πρακτική της ψυχικής υγείας πρέπει να είναι η ανάπτυξη νομικών καταστατικών και κατευθυντήριων γραμμών πρακτικής σε σχέση με τα μέτρα ασφαλείας σε περιπτώσεις διαπιστωμένης οικογενειακής βίας.

5. Καθώς υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι η από κοινού γονική μέριμνα μπορεί να αποτρέψει τη γονική αποξένωση και είναι μια πιθανή θεραπεία για υπάρχουσες καταστάσεις γονικής αποξένωσης σε χωρισμένες οικογένειες, υπάρχει συναίνεση ότι η περαιτέρω διερεύνηση της βιωσιμότητας ενός νομικού τεκμηρίου κοινής ανατροφής σε καταστάσεις γονική αποξένωση.

6. Καθώς οι θεραπευτικές υπηρεσίες και οι υπηρεσίες διαμεσολάβησης είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχία των διακανονισμών κοινής γονικής μέριμνας, υπάρχει συναίνεση ότι ένα προσβάσιμο δίκτυο κέντρων οικογενειακών σχέσεων που προσφέρουν οικογενειακή διαμεσολάβηση και άλλες σχετικές υπηρεσίες υποστήριξης αποτελούν κρίσιμα συστατικά κάθε προσπάθειας για νομοθετική και ψυχοκοινωνική εφαρμογή κοινή ανατροφή. Καλούμε τις κυβερνήσεις να δημιουργήσουν τέτοια δίκτυα ως απαραίτητο συμπλήρωμα στη θέσπιση ενός νομικού τεκμηρίου κοινής γονικής μέριμνας.

7. Καλούμε τα κράτη μέλη να υιοθετήσουν πλήρως το ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης της 2ας Οκτωβρίου 2015. Ειδικότερα, καλούμε τα κράτη μέλη να υιοθετήσουν τις ακόλουθες διατάξεις:
5.5.
Εισαγάγουν στους νόμους τους την αρχή της κοινής διαμονής μετά από χωρισμό. 5.9. Ενθάρρυνση και ανάπτυξη της διαμεσολάβησης στο πλαίσιο δικαστικών διαδικασιών σε οικογενειακές υποθέσεις που αφορούν παιδιά.

International Conference on Shared Parenting 2015 / Press Information 20151223 (pdf)

Συμπεράσματα Συνεδρίου 2015

Συμπεράσματα Συνεδρίου

1. Καθώς η κοινή γονική μέριμνα έχει αναγνωριστεί από την ερευνητική κοινότητα, καθώς και από νομικούς και επαγγελματίες της ψυχικής υγείας, ως μια βιώσιμη διευθέτηση γονικής μέριμνας μετά τον χωρισμό που είναι βέλτιστη για την ανάπτυξη και την ευημερία του παιδιού, υπάρχει συναίνεση ότι τόσο η νομική όσο και η Η ψυχοκοινωνική εφαρμογή της από κοινού γονικής μέριμνας ως τεκμήριο θα πρέπει να προχωρήσει χωρίς καθυστέρηση, με την πλήρη έγκριση και υποστήριξη των επαγγελματικών φορέων και ενώσεων.

2. Καθώς η κοινή γονική μέριμνα περιλαμβάνει τόσο την κοινή γονική εξουσία (λήψη αποφάσεων) όσο και τη γονική ευθύνη για την καθημερινή ανατροφή και ευημερία των παιδιών, μεταξύ πατέρων και μητέρων, σύμφωνα με την ηλικία και το στάδιο ανάπτυξης των παιδιών, υπάρχει συναίνεση ότι η νομική εφαρμογή της κοινής γονικής μέριμνας, συμπεριλαμβανομένης τόσο της ανάληψης κοινών ευθυνών όσο και του τεκμηρίου των κοινών δικαιωμάτων όσον αφορά την ανατροφή των παιδιών από πατέρες και μητέρες που ζουν μαζί ή χωριστά, να κατοχυρωθεί με νόμο.

3. Καθώς η από κοινού γονική μέριμνα αναγνωρίζεται ως το πιο αποτελεσματικό μέσο τόσο για τη μείωση των έντονων γονεϊκών συγκρούσεων όσο και για την πρόληψη της πρώτης οικογενειακής βίας, υπάρχει συναίνεση ότι η νομική και ψυχοκοινωνική εφαρμογή της κοινής ανατροφής ως τεκμήριο πρέπει να προχωρήσει με στόχο τη μείωση της γονικής βίας. σύγκρουση μετά τον χωρισμό. Υπάρχει περαιτέρω συναίνεση ότι η νομική και ψυχοκοινωνική εφαρμογή της κοινής γονικής μέριμνας ως τεκμήριο πρέπει να ενθαρρύνεται ιδιαίτερα για οικογένειες υψηλής σύγκρουσης, με την πλήρη έγκριση και υποστήριξη επαγγελματικών φορέων και ενώσεων.

4. Υπάρχει συναίνεση ότι τα παραπάνω ισχύουν για την πλειοψηφία των παιδιών και των οικογενειών, αλλά όχι για καταστάσεις τεκμηριωμένης οικογενειακής βίας και παιδικής κακοποίησης. Σε τέτοιες περιπτώσεις, θα πρέπει να ισχύει ένα μαχητό τεκμήριο κατά της κοινής γονικής μέριμνας. Υπάρχει συναίνεση ότι η προτεραιότητα για περαιτέρω έρευνα σχετικά με την από κοινού ανατροφή των παιδιών πρέπει να επικεντρωθεί στη διασταύρωση της επιμέλειας των παιδιών και της οικογενειακής βίας, συμπεριλαμβανομένης της παιδικής κακοποίησης σε όλες τις μορφές της. Υπάρχει περαιτέρω συναίνεση ότι προτεραιότητα τόσο για την επιστημονική όσο και για τη νομική κοινότητα και την πρακτική της ψυχικής υγείας πρέπει να είναι η ανάπτυξη νομικών καταστατικών και κατευθυντήριων γραμμών πρακτικής σε σχέση με τα μέτρα ασφαλείας σε περιπτώσεις διαπιστωμένης οικογενειακής βίας.

5. Καθώς υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι η από κοινού γονική μέριμνα μπορεί να αποτρέψει τη γονική αποξένωση και είναι μια πιθανή θεραπεία για υπάρχουσες καταστάσεις γονικής αποξένωσης σε χωρισμένες οικογένειες, υπάρχει συναίνεση ότι η περαιτέρω διερεύνηση της βιωσιμότητας ενός νομικού τεκμηρίου κοινής ανατροφής σε καταστάσεις γονική αποξένωση.

6. Καθώς οι θεραπευτικές υπηρεσίες και οι υπηρεσίες διαμεσολάβησης είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχία των διακανονισμών κοινής γονικής μέριμνας, υπάρχει συναίνεση ότι ένα προσβάσιμο δίκτυο κέντρων οικογενειακών σχέσεων που προσφέρουν οικογενειακή διαμεσολάβηση και άλλες σχετικές υπηρεσίες υποστήριξης αποτελούν κρίσιμα συστατικά κάθε προσπάθειας για νομοθετική και ψυχοκοινωνική εφαρμογή κοινή ανατροφή. Καλούμε τις κυβερνήσεις να δημιουργήσουν τέτοια δίκτυα ως απαραίτητο συμπλήρωμα στη θέσπιση ενός νομικού τεκμηρίου κοινής γονικής μέριμνας.

7. Καλούμε τα κράτη μέλη να υιοθετήσουν πλήρως το ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης της 2ας Οκτωβρίου 2015. Ειδικότερα, καλούμε τα κράτη μέλη να υιοθετήσουν τις ακόλουθες διατάξεις:
5.5.
Εισαγάγουν στους νόμους τους την αρχή της κοινής διαμονής μετά από χωρισμό. 5.9. Ενθάρρυνση και ανάπτυξη της διαμεσολάβησης στο πλαίσιο δικαστικών διαδικασιών σε οικογενειακές υποθέσεις που αφορούν παιδιά.

International Conference on Shared Parenting 2015 / Press Information 20151223 (pdf)

Συμπεράσματα de la conférence internationale sur la résidence alternée Βόννη 2015

La deuxième conférence, τον Δεκέμβριο του 2015, στη Βόννη, a discuté des meilleures pratiques
pour le développement, aux niveaux législatif et psycho-social, de la residence alternée.

Συμπεράσματα Συνεδρίου

  1. La residence alternée ayant été reconnue – par le secteur de la recherche ainsi que par les praticiens du droit et de la santé mentale – comme une entente parentale βιώσιμο après la séparation qui est optimale pour-le délén il ya consensus sur l'application juridique et psychosociale de la residence alternée comme première option, sans délai, avec la pleine approbation και le soutien des Associations et des organismes professionnels.
  2. Étant donné que la residence alternée englobe à la fois le partage de l'autorité parentale (prise de decisions) και le partage de la responsabilité parentale pour l'éducation et le bien-être quotidiens des la enfants, enfère, fonction de l'âge et du stade de développement des enfants, il ya consensus pour que l'application juridique de la résidence alternée, notamment l'acceptation du partage et de la présomption des droits en matière d'exercent parélerent et pères qui vivent ensemble ou séparément, soient inscrites dans la loi.
  3. La residence alternée étant considérée comme le moyen le plus efficace à la fois de réduire le nombre élevé de conflits parentaux et de prevenir la βία οικογενειακή ponctuelle, il ya consensus pour que la mise en œuvreo que présomption poursuive l'objectif de reduction du risque de conflit γονική après la διαχωρισμός. Il existe également un consensus sur le fait que la mise en œuvre juridique et psycho-sociale de la residence alternée en tant que présomption devrait être encouragée pour les familles très contractuelles en particulier, avec la appliession de la residence Association nels
  4. Il existe un consensus sur le fait que ce qui précède s'applique à la majorité des infants et des familles, mais pas aux καταστάσεις της βίας οικογενειακής και της κακοήθειας βρεφικών μεταφορών. Dans de tels cas, une présomption refutable contre la résidence alternée devrait s'appliquer. Il existe un consensus sur le fait que la priorité des recherches futures sur la résidence alternée devrait être centrée sur l'intersection de la garde des infants et de la Family Family, y περιλαμβάνει την κακοήθεια των νηπίων sous toutes ses formes. De plus, il existe un consensus sur le fait que l'élaboration de statuts juridiques et de directives de pratique concernant les mesures de sécurité dans les cas deviolence familiale établie devrait constituer une priorité pour les milieux de lafiqueri de la pratiques santé mentale.
  5. Comme de plus en plus d'éléments prouvent que la residence alternée peut à la fois prévenir l'aliénation parentale et constituer un remède potentiel aux καταστάσεις d'aliénation parentale existantes dans des familles séparémples soparéenque pourunesus, expirment, de la viabilité d'une présomption légale de residence alternée dans les καταστάσεις d'aliénation parentale.
  6. Les services thérapeutiques et de mediation étant essentiels au succès des accords de résidence alternée, il est généralement admis qu'un réseau προσβάσιμο από κέντρα σχέσεων οικογενειών offrant une mediation familiales offrant une mediation familiale etsenutés tiel de tout προσπάθεια de mise en œuvre législative et psychosociale de la residence alternée. Nous appelons les gouvernements à mettre en place de tels réseaux, indispensables à l'instauration d'une présomption légale de la residence alternée.
  7. Nous appelons les États membres à adopter pleinement la résolution du Conseil de l'Europe
    du 2 Οκτωβρίου 2015. Nous appelons en particulier les États membres à adopter les dispositions suivantes: 1/. Introduire dans leurs lois le principe de la résidence partagée après une séparation.2/. Ενθαρρύνει και αναπτύσσει τη διαμεσολάβηση και τα στελέχη των διαδικασιών judiciaires dans les affaires familiales impliquant des infants.

    International Conference on Shared Parenting 2015 / Press Information 20151223 (pdf)