Συμπεράσματα Συνεδρίου
1. Καθώς η κοινή γονική μέριμνα έχει αναγνωριστεί από την ερευνητική κοινότητα, καθώς και από νομικούς και επαγγελματίες της ψυχικής υγείας, ως μια βιώσιμη διευθέτηση γονικής μέριμνας μετά τον χωρισμό που είναι βέλτιστη για την ανάπτυξη και την ευημερία του παιδιού, υπάρχει συναίνεση ότι τόσο η νομική όσο και η Η ψυχοκοινωνική εφαρμογή της από κοινού γονικής μέριμνας ως τεκμήριο θα πρέπει να προχωρήσει χωρίς καθυστέρηση, με την πλήρη έγκριση και υποστήριξη των επαγγελματικών φορέων και ενώσεων.
2. Καθώς η κοινή γονική μέριμνα περιλαμβάνει τόσο την κοινή γονική εξουσία (λήψη αποφάσεων) όσο και τη γονική ευθύνη για την καθημερινή ανατροφή και ευημερία των παιδιών, μεταξύ πατέρων και μητέρων, σύμφωνα με την ηλικία και το στάδιο ανάπτυξης των παιδιών, υπάρχει συναίνεση ότι η νομική εφαρμογή της κοινής γονικής μέριμνας, συμπεριλαμβανομένης τόσο της ανάληψης κοινών ευθυνών όσο και του τεκμηρίου των κοινών δικαιωμάτων όσον αφορά την ανατροφή των παιδιών από πατέρες και μητέρες που ζουν μαζί ή χωριστά, να κατοχυρωθεί με νόμο.
3. Καθώς η από κοινού γονική μέριμνα αναγνωρίζεται ως το πιο αποτελεσματικό μέσο τόσο για τη μείωση των έντονων γονεϊκών συγκρούσεων όσο και για την πρόληψη της πρώτης οικογενειακής βίας, υπάρχει συναίνεση ότι η νομική και ψυχοκοινωνική εφαρμογή της κοινής ανατροφής ως τεκμήριο πρέπει να προχωρήσει με στόχο τη μείωση της γονικής βίας. σύγκρουση μετά τον χωρισμό. Υπάρχει περαιτέρω συναίνεση ότι η νομική και ψυχοκοινωνική εφαρμογή της κοινής γονικής μέριμνας ως τεκμήριο πρέπει να ενθαρρύνεται ιδιαίτερα για οικογένειες υψηλής σύγκρουσης, με την πλήρη έγκριση και υποστήριξη επαγγελματικών φορέων και ενώσεων.
4. Υπάρχει συναίνεση ότι τα παραπάνω ισχύουν για την πλειοψηφία των παιδιών και των οικογενειών, αλλά όχι για καταστάσεις τεκμηριωμένης οικογενειακής βίας και παιδικής κακοποίησης. Σε τέτοιες περιπτώσεις, θα πρέπει να ισχύει ένα μαχητό τεκμήριο κατά της κοινής γονικής μέριμνας. Υπάρχει συναίνεση ότι η προτεραιότητα για περαιτέρω έρευνα σχετικά με την από κοινού ανατροφή των παιδιών πρέπει να επικεντρωθεί στη διασταύρωση της επιμέλειας των παιδιών και της οικογενειακής βίας, συμπεριλαμβανομένης της παιδικής κακοποίησης σε όλες τις μορφές της. Υπάρχει περαιτέρω συναίνεση ότι προτεραιότητα τόσο για την επιστημονική όσο και για τη νομική κοινότητα και την πρακτική της ψυχικής υγείας πρέπει να είναι η ανάπτυξη νομικών καταστατικών και κατευθυντήριων γραμμών πρακτικής σε σχέση με τα μέτρα ασφαλείας σε περιπτώσεις διαπιστωμένης οικογενειακής βίας.
5. Καθώς υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι η από κοινού γονική μέριμνα μπορεί να αποτρέψει τη γονική αποξένωση και είναι μια πιθανή θεραπεία για υπάρχουσες καταστάσεις γονικής αποξένωσης σε χωρισμένες οικογένειες, υπάρχει συναίνεση ότι η περαιτέρω διερεύνηση της βιωσιμότητας ενός νομικού τεκμηρίου κοινής ανατροφής σε καταστάσεις γονική αποξένωση.
6. Καθώς οι θεραπευτικές υπηρεσίες και οι υπηρεσίες διαμεσολάβησης είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχία των διακανονισμών κοινής γονικής μέριμνας, υπάρχει συναίνεση ότι ένα προσβάσιμο δίκτυο κέντρων οικογενειακών σχέσεων που προσφέρουν οικογενειακή διαμεσολάβηση και άλλες σχετικές υπηρεσίες υποστήριξης αποτελούν κρίσιμα συστατικά κάθε προσπάθειας για νομοθετική και ψυχοκοινωνική εφαρμογή κοινή ανατροφή. Καλούμε τις κυβερνήσεις να δημιουργήσουν τέτοια δίκτυα ως απαραίτητο συμπλήρωμα στη θέσπιση ενός νομικού τεκμηρίου κοινής γονικής μέριμνας.
7. Καλούμε τα κράτη μέλη να υιοθετήσουν πλήρως το ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης της 2ας Οκτωβρίου 2015. Ειδικότερα, καλούμε τα κράτη μέλη να υιοθετήσουν τις ακόλουθες διατάξεις:
5.5.
Εισαγάγουν στους νόμους τους την αρχή της κοινής διαμονής μετά από χωρισμό. 5.9. Ενθάρρυνση και ανάπτυξη της διαμεσολάβησης στο πλαίσιο δικαστικών διαδικασιών σε οικογενειακές υποθέσεις που αφορούν παιδιά.
International Conference on Shared Parenting 2015 / Press Information 20151223 (pdf)